Monitoring chiropterologiczny wykonywany w ramach Państwowego Monitoringu Środowiska
Zgodnie z art. 112 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2016 r. poz. 2134, ze zm.) w ramach państwowego monitoringu środowiska prowadzi się monitoring przyrodniczy różnorodności biologicznej i krajobrazowej. Polega on na obserwacji i ocenie stanu oraz zachodzących zmian w składnikach różnorodności biologicznej i krajobrazowej, w tym między innymi gatunków nietoperzy będących przedmiotem zainteresowania Wspólnoty, a także na ocenie skuteczności stosowanych metod ochrony przyrody.
Realizując zapisy ustawowe Główny Inspektorat Ochrony Środowiska, odpowiedzialny za Państwowy Monitoring Środowiska, rozpoczął w 2006 roku ogólnopolski monitoring gatunków i siedlisk przyrodniczych, w tym gatunków nietoperzy. Monitoring ten jest realizowany zgodnie z wypracowanymi metodami, w ramach których, dokonuje się oceny stanu populacji, siedliska oraz perspektyw ochrony gatunków nietoperzy na ich stanowiskach w oparciu o wskaźniki, między innymi takie jak: w odniesieniu do schronień letnich – liczebność, struktura wiekowa populacji oraz powierzchnia schronienia dostępna (dogodna) dla nietoperzy, zabezpieczenie przed niepokojeniem nietoperzy, dostępność wlotów dla nietoperzy; odniesieniu do schronień zimowych – liczebność populacji, a także powierzchnia siedliska oraz zabezpieczenie przez niepokojeniem nietoperzy, dostępność wlotów dla nietoperzy oraz warunki mikroklimatyczne. Waloryzacja wskaźników jest dokonywana w oparciu o określoną w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 17 lutego 2010 r. w sprawie sporządzenia projektu planu zadań ochronnych dla obszaru Natura 2000 (Dz.U. Nr 34, poz. 186, ze zm.) skalę oceny – FV, U1, U2 i XX, gdzie FV to stan właściwy, U1 – stan niezadowalający, U2 – stan zły, a XX to stan nieznany.